How old am I ?
วันพุธที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2555
กำลังจะครบ 2 ปี 1 เดือน เดือนนี้ป่าป๊าก็ไปอยู่ที่ เยอรมันซะเกือบครึ่งเดือนแล้ว ระหว่างอยู่โน้นป่าป๊าเลยเอารูปของผมที่ ป่าป๊าเอาไปทำเป็นวงกลมแล้วมาเรียงใหม่ เพราะป่าป๊าบอกว่า เลือกรูปน่ารักไว้ต้องหลายรูปเอาไปใช้แค่นิดเดียวเอง คราวนี้เลยมาเรียงใหม่ให้ครบๆครับ (แต่ก็คงไม่ครบหรอกครับก็ผมมีรูปน่ารักเยอะ)
วันศุกร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2555
สวัสดีครับ ทุกท่าน หลังจากห่างหายการ Update พัฒนาการของอิงอุ่นไปซะหลายเดือน ตอนนี้ผมก็ครบ 2 ขวบเป็นที่เรียบร้อยไปแล้วนะครับเพื่อวันที่ 6 ก.ย.55 เวลา 23.49 น. นะครับ ป่าป๊าก็ทำรูปนาฬิกาฉลองวันเกิดให้เหมือนเดิมเลย ขอบคุณนะครับป่าป๊า
เอาละครับก่อนจะลืมผมขอ Update พัฒนาการด้านน้ำหนักก่อนเลยนะครับ น้ำหนักชั่งเมื่อเช้าโดยคุณยายก็อยู่ที่ 13.9 กก.นะครับ ถ้ามาเทียบตามกราฟน้ำหนักมาตรฐานเด็กทารกไทยแล้วละก็ เป็นตามภาพเลยครับ
เดือนที่ผ่านมาหลังจากที่อิงอุ่นไปพักที่ รพ.พญาไท 2 อยู่หลายวัน กลับออกมาได้ไม่ถึงเดือนดีอิงอุ่นก็เป็นหวัดอีกรอบแล้วครับ แต่คราวนี้ป้าหมอบอกว่าลองให้ยามาทานเองที่บ้านก่อน ยาที่ได้ก็เป็นยาเดิมๆครับ ได้แก่
1. RHINATHIOL ตัวนี้ใช้ละลายเสมหะครับ
2. MEPTIN ตัวนี้ใช้ขยายหลอดลมลดอาการไอ
สุดท้ายอิงอุ่นก็หายนะครับแต่ช่วงที่ิอิงอุ่นไม่สบาย ป่าป๊าก็ต้องไปนำการสัมมนาที่ หัวหิน อิงอุ่นเลยติดรถป่าป๊าไปด้วย เลยได้ไปเที่ยวกะหม่าม้าสนุกไปเลยครับแล้ว คราวหน้าจะมาเล่าบรรยากาศให้ฟังนะครับ
เอาละครับก่อนจะลืมผมขอ Update พัฒนาการด้านน้ำหนักก่อนเลยนะครับ น้ำหนักชั่งเมื่อเช้าโดยคุณยายก็อยู่ที่ 13.9 กก.นะครับ ถ้ามาเทียบตามกราฟน้ำหนักมาตรฐานเด็กทารกไทยแล้วละก็ เป็นตามภาพเลยครับ
 |
| น้ำหนักตอนครับ 2 ขวบครับ |
ข้อสังเกตก็คือน้ำหนักของผมดูจะขึ้นขนานแกนบนอย่างสม่ำเสมอ จะดูตกไปนิดหน่อยก็เห็นจะเดือนที่แล้วนะครับ คงเป็นเพราะอิงอุ่นเป็นหวัด 2 ครั้ง ในเดือนเดียวกันเลยครับน้ำหนักก็เลยชะลอไปหน่อยนึง แต่ก็กลับมาเข้าแนวปกติแล้วนะครับ
สำหรับฟันตอนนี้ก็ขึ้นครบตามวัยแล้วครับ คือ 16 ซี่ จะขาดก็ 4 ซี่กรามในสุดนะครับ ซึ่งก็จะขึ้นช้าหน่อยเป็นธรรมดานะครับแต่ถึงจะขึ้นแล้วก็ยังซี่เล็กๆอยู่นะครับ กิจวัตรตอนนี้ที่อิงอุ่นต้องร่วมมือกับป่าป๊าทุกวันคือการแปรงฟันนะครับ เพราะอิงอุ่นยังทำเองไม่เป็น ก็มีป่าป๊ากะหม่าม้าผลักกันมาทำให้อิงอุ่นทุกเช้า (แต่บางวันป่าป๊าก็ลืมครับ)
การพัฒนากล้ามเนื้อมัดใหญ่ก็เป็นไปได้ดีครับ ตอนนี้อิงอุ่นสามารถเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วทุกทิศทาง ไม่มีหกล้มให้ป่าป๊า หม่าม้ากังวลอีกแล้ว ยกเว้นตอนขึ้นลงบันไดที่ป่าป๊ากล้วไปเองต้องคอยมาจับผมไว้ ผมบอกว่าไม่ต้อง ไม่ต้อง ป่าป๊าก็ไม่เข้าใจครับ เวลาเดินขึ้นเดินลง อิงอุ่นก็จะนับไปด้วยเหมือนที่ป่าป๊ากะหม่าม้าชอบทำตอนอุ้มอิงอุ่นลงบันไดสมัยอิงอุ่นเด็กๆ (ตอนนี้อิงอุ่นโตแล้วครับ) ดู VDO เลยครับ
เดือนที่ผ่านมาหลังจากที่อิงอุ่นไปพักที่ รพ.พญาไท 2 อยู่หลายวัน กลับออกมาได้ไม่ถึงเดือนดีอิงอุ่นก็เป็นหวัดอีกรอบแล้วครับ แต่คราวนี้ป้าหมอบอกว่าลองให้ยามาทานเองที่บ้านก่อน ยาที่ได้ก็เป็นยาเดิมๆครับ ได้แก่
1. RHINATHIOL ตัวนี้ใช้ละลายเสมหะครับ
2. MEPTIN ตัวนี้ใช้ขยายหลอดลมลดอาการไอ
3. MEDIFED อันนี้ใช้ลดน้ำมูกครับ แต่เป็นตัวเดียวที่ไม่ใช่ตัวที่อิงอุ่นเคยกินทุกครับ ตัวนี้สีเหลืองครับ ตัวเดิมทีอิงอุ่นเคยใช้เป็น DIMETAPP นะครับสีม่วง แต่อิงอุ่นชอบตัวเดิมมากกว่านะครับ เพราะตัวสีเหลืองแล้วอิงอุ่นพาลจะอาเจียรซะทุกที
สุดท้ายอิงอุ่นก็หายนะครับแต่ช่วงที่ิอิงอุ่นไม่สบาย ป่าป๊าก็ต้องไปนำการสัมมนาที่ หัวหิน อิงอุ่นเลยติดรถป่าป๊าไปด้วย เลยได้ไปเที่ยวกะหม่าม้าสนุกไปเลยครับแล้ว คราวหน้าจะมาเล่าบรรยากาศให้ฟังนะครับ
แต่ก่อนจากกันไปครับพอดีอิงอุ่นเปิดไปเจอหน้าหม่าม้าที่เคยPost ไปแล้วรู้สึกคุ้นๆกับอิงอุ่นเลยขอเอามาเทียบอีกทีนะครับ
 |
| หม่าม้า 5 ขวบ VS อิงอุ่น 2 ขวบ |
บายครับ
วันอังคารที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555
วันพฤหัสนี้ก็ผ่านไป จนตอนเย็นเริ่มมีลุ้นระทึกอีกแล้ว ลืมบอกไปว่าตอนคุณหมอมาตรวจ ป้าหมอบอกว่าโรคนี้บางทีเดี๋ยวไข้ก็ขึ้น บางทีก็ลง ต้องทาน ทามิฟลูไปซัก 3 วัน ก่อนไข้ถึงจะสงบ หม่าม๊าก็ภาวนาว่าขอให้มันสงบเร็ว ๆ ทีเถอะ ไข้ขึ้นทีหัวใจหม่าม๊าจะวาย แต่คืนพฤหัสนี้ก็มีเรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นอีกจนได้ ระหว่างที่หลับไปทั้งแม่และลูก
ระหว่างนั้น หม่าม๊าสังเกตว่าหัวอิงอุ่นร้อนกว่าเดิม ประมาณ เที่ยงคืนกว่าแล้วล่ะ ก็ให้เค้ามาวัดไข้ ตอนนั้นได้ 37.7 ก็เอาล่ะสิ กังวลแล้ว พี่พยาบาลก็มียาลดไข้มาให้ป้อน ซัก ตี 2 หม่าม๊าก็เอาเครื่องวัดวัดที่หัวอิงอุ่นอีก ปรากฏว่ามันคิดว่า 38.2 เอ๊ย ตาเราฝาดไปป่าวเนี่ย ตั้งแต่ลูกเกิดมาช้านไม่เคยวัดไข้ลูกได้เท่านี้เลยอ่ะ ด้วยความตกใจก็เหมือนเดิม แต่คราวนี้มีสติขึ้นมากะจิ๊ดนึง คือไม่อุ้มลูกที่หลับไป แต่เรียกเค้ามาวัดแทน พอพี่เค้ามาวัดเท่านั้น ได้ตัวเลขเดียวกันเปี๊ยบ 38.2 คร้าบพี่น้อง ตาสว่างทันที เรียกป่าป๊าลูกไข้ขึ้นอ่ะ ป๊าก็อย่างว่องไว ให้เค้าเช็ดตัวเลย งานเข้าเลยได้เช็ดตัวกันตอนตี 2 กว่า พร้อมเสียงร้องไห้ดังจ้า ของเด็กน้อยที่ถูกปลุกมาตอนดึก พอเช็ดตัวเสร็จเหมือนน้องอิงอุ่นจะคิดว่าเช้าแล้ว น้องก็เลยไม่ยอมนอนต่อทั้ง ๆ ที่ยังไม่ตี 3 เลย หม่าม๊าและป่าป๊าก็กลายเป็นของเล่นไปสักพัก ทั้งพาขึ้นเตียงนั่งดูรถไฟฟ้า เอาลงมาข้างล่าง จนใกล้จะตี 5 กว่า ๆ หม่าม๊าก็ไม่ไหวแล้ว ป่าป๊าที่แสนดีก็มารับช่วงไป ระหว่างนั้นหม่าม๊าก็ไม่รู้เลยว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เนื่องจากว่าหม่าม๊าได้เล่นซ่อนตาดำปิ๊ดปี๋อยู่คนเดียว จนเปิดตามาอีกที 8 โมงแล้วสองพ่อลูกคู่ขวัญก็ยังเล่นกันอยู่อีก จนป่าป๊าให้นมไป 1 ขวด น้องอิงอุ่นก็เลยหลับลงได้ หลังจากนั้นก็ตัวใครตัวมัน เตียงใครเตียงมันอีกรอบ หลับกันไป จนเค้าเอาข้าวมาส่ง
วันพฤหัสก็ผ่านไปอีกหนึ่งวัน เช้ามาวันศุกร์น้องอิงอุ่นก็อาการดีขึ้นอย่างรวดเร็ว ไข้ก็รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่ขึ้นมาที่สูงอีก จนบัดนี้วันเสาร์แล้ว ป้าหมอมาตรวจก็บอกว่า ถ้าจะกลับไปบ้านก็ได้ หม่าม๊าเลยบอกว่า งั้นขอกลับวันอาทิตย์เลยนะคะ ขออยู่ทานยาอีกวันนึง กลับบ้านจะได้ทานทามิฟู อีกมื้อเดียว ก็จะครบห้าวันอย่างที่หมอบอกไว้ วันเสาร์นี้ทางแผนกค่าใช้จ่ายเอาบิลมาให้ดูคร่าว ๆ ตอนนี้เห็นตัวเลข 2 ลอยมาข้างหน้า คาดว่า คงไม่ไปไกลมากถึง 3 ยังดีที่มีประกัน แต่จริง ๆ ไม่ได้อยากใช้นะ พรุ่งนี้ก็มาลุ้นอีกทีว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดเท่าไหร่ และต้องจ่ายเพิ่มเท่าไหร่ แต่คะเนไว้ในใจไม่น่าจะเกิน 4 พัน แต่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพื่อลูกนะ ไว้ไปขยันอีกแป๊บก็ได้คืนแย้ววววววว คืนนี้ไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาคุยกันต่อจ้ะ รักน้องอิงอุ่นมาก ๆ ครับ
สุดท้ายอิงอุ่นก็ออกจากโรงพยาบาลโดยจ่ายเงินบางส่วนจากที่ประกันไม่คุ้มครอง โชดดีจริงที่หม่าม้าทำประกันไว้ให้ แต่ก็อย่ามาใช้บริการบ่อยๆเลยนะครับหม่าม้า
ระหว่างนั้น หม่าม๊าสังเกตว่าหัวอิงอุ่นร้อนกว่าเดิม ประมาณ เที่ยงคืนกว่าแล้วล่ะ ก็ให้เค้ามาวัดไข้ ตอนนั้นได้ 37.7 ก็เอาล่ะสิ กังวลแล้ว พี่พยาบาลก็มียาลดไข้มาให้ป้อน ซัก ตี 2 หม่าม๊าก็เอาเครื่องวัดวัดที่หัวอิงอุ่นอีก ปรากฏว่ามันคิดว่า 38.2 เอ๊ย ตาเราฝาดไปป่าวเนี่ย ตั้งแต่ลูกเกิดมาช้านไม่เคยวัดไข้ลูกได้เท่านี้เลยอ่ะ ด้วยความตกใจก็เหมือนเดิม แต่คราวนี้มีสติขึ้นมากะจิ๊ดนึง คือไม่อุ้มลูกที่หลับไป แต่เรียกเค้ามาวัดแทน พอพี่เค้ามาวัดเท่านั้น ได้ตัวเลขเดียวกันเปี๊ยบ 38.2 คร้าบพี่น้อง ตาสว่างทันที เรียกป่าป๊าลูกไข้ขึ้นอ่ะ ป๊าก็อย่างว่องไว ให้เค้าเช็ดตัวเลย งานเข้าเลยได้เช็ดตัวกันตอนตี 2 กว่า พร้อมเสียงร้องไห้ดังจ้า ของเด็กน้อยที่ถูกปลุกมาตอนดึก พอเช็ดตัวเสร็จเหมือนน้องอิงอุ่นจะคิดว่าเช้าแล้ว น้องก็เลยไม่ยอมนอนต่อทั้ง ๆ ที่ยังไม่ตี 3 เลย หม่าม๊าและป่าป๊าก็กลายเป็นของเล่นไปสักพัก ทั้งพาขึ้นเตียงนั่งดูรถไฟฟ้า เอาลงมาข้างล่าง จนใกล้จะตี 5 กว่า ๆ หม่าม๊าก็ไม่ไหวแล้ว ป่าป๊าที่แสนดีก็มารับช่วงไป ระหว่างนั้นหม่าม๊าก็ไม่รู้เลยว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เนื่องจากว่าหม่าม๊าได้เล่นซ่อนตาดำปิ๊ดปี๋อยู่คนเดียว จนเปิดตามาอีกที 8 โมงแล้วสองพ่อลูกคู่ขวัญก็ยังเล่นกันอยู่อีก จนป่าป๊าให้นมไป 1 ขวด น้องอิงอุ่นก็เลยหลับลงได้ หลังจากนั้นก็ตัวใครตัวมัน เตียงใครเตียงมันอีกรอบ หลับกันไป จนเค้าเอาข้าวมาส่ง
วันพฤหัสก็ผ่านไปอีกหนึ่งวัน เช้ามาวันศุกร์น้องอิงอุ่นก็อาการดีขึ้นอย่างรวดเร็ว ไข้ก็รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่ขึ้นมาที่สูงอีก จนบัดนี้วันเสาร์แล้ว ป้าหมอมาตรวจก็บอกว่า ถ้าจะกลับไปบ้านก็ได้ หม่าม๊าเลยบอกว่า งั้นขอกลับวันอาทิตย์เลยนะคะ ขออยู่ทานยาอีกวันนึง กลับบ้านจะได้ทานทามิฟู อีกมื้อเดียว ก็จะครบห้าวันอย่างที่หมอบอกไว้ วันเสาร์นี้ทางแผนกค่าใช้จ่ายเอาบิลมาให้ดูคร่าว ๆ ตอนนี้เห็นตัวเลข 2 ลอยมาข้างหน้า คาดว่า คงไม่ไปไกลมากถึง 3 ยังดีที่มีประกัน แต่จริง ๆ ไม่ได้อยากใช้นะ พรุ่งนี้ก็มาลุ้นอีกทีว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดเท่าไหร่ และต้องจ่ายเพิ่มเท่าไหร่ แต่คะเนไว้ในใจไม่น่าจะเกิน 4 พัน แต่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพื่อลูกนะ ไว้ไปขยันอีกแป๊บก็ได้คืนแย้ววววววว คืนนี้ไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาคุยกันต่อจ้ะ รักน้องอิงอุ่นมาก ๆ ครับ
สุดท้ายอิงอุ่นก็ออกจากโรงพยาบาลโดยจ่ายเงินบางส่วนจากที่ประกันไม่คุ้มครอง โชดดีจริงที่หม่าม้าทำประกันไว้ให้ แต่ก็อย่ามาใช้บริการบ่อยๆเลยนะครับหม่าม้า
วันอังคารที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เช้าวันพุธที่ 1 ส.ค.55 หม่าม๊ามีต้องไปซ้อมเป็นประชาสัมพันธ์เนื่องในวันสถาปนาหน่วย
6 ส.ค. ที่จะถึงนี้
แต่เมื่อตื่นขึ้นมาได้ยินป่าป๊าบอกว่าน้องอิงอุ่นน่าจะมีไข้ (บ้านเรามีอุปกรณ์ไฮเทค
ซื้อมาเตรียมไว้ตั้งแต่น้องอิงอุ่นยังไม่เกิด เป็นที่วัดอุณหภูมิ 5 in 1)นี่ไง
เจ้าอุปกรณ์ตัวนี้ หลายพันนะนั่น ขนาดลดราคาจากเซ็นทรัลแล้ว ก็ยังหลายบาทอยู่
แต่เพื่อลูกน้อยอิงอุ่นของเราก็ถอยมาพร้อม
ป่าป๊าวัดไข้น้องอิงอุ่นได้ 37.1 – 37.2
นั่นแสดงว่าน้องอิงอุ่นเริ่มมีไข้ แถมยังไอมาอีก 2 แค้ก
ป่าป๊ากับหม่าหม๊าไม่รอช้า
เก็บอุปกรณ์เตรียมตัวมาหาหมอกัน หม่าม๊า
โทรมาที่ 1772 ตอนแรกไม่ติด แต่ในที่สุดก็เรียบร้อย เช็คแล้วว่า
ป้าหมอขจรศรีซึ่งเป็นหมอประจำตัวเข้ามาตรวจตั้งแต่ 6.30 น.แล้ว มาถึง โรงพยาบาลตอน 7 โมงกว่า
นึกดีใจว่าวันนี้คิวไม่เยอะเลย สงสัยยังเช้าอยู่
รับบัตรคิวมา ได้เป็นคิวแรกเลย
แต่ว่าคุณหมอไปตรวจคนไข้ที่แอทมิทอยู่
ป่าป๊ากับหม่าม๊าก็รออยู่จน 7.40 ได้
คุณหมอก็มาตรวจ
พอเห็นหม่าม๊าไม่สบายคุณหมอก็เลยบอกว่า เคยมีเคสที่คุณแม่ไม่สบายอย่างนี้ ปรากฏว่าลูกที่อยู่ในบ้านเป็นหวัดใหญ่
2009 สายพันธ์ H1N1 โดยคุณหมอบอกว่ามีวิธีตรวจหาคือ
การป้ายเสมหะที่คอ ซึ่งวิธีทำแล็ปก็มี 2
แบบแบบแรกราคาประมาณ 1500 บาท
ซึ่งผลที่ได้อาจจะไม่ 100 %
ถ้าออกมาเป็น positive ก็ชัวร์เลยว่า เป็น แต่ถ้าออกมาเป็น Negative
อาจจะต้องตรวจอีกตัวนึงซึ่งมีราคาประมาณ
2,500 บาท แต่ความต่างกันคือ
ตรวจตัวแรกใช้เวลาป้ายคอ แล้วรอฟังผลประมาณ 2-3 ชม. แต่ตรวจอันหลังจะต้องใช้เวลาประมาณ 24
ชม.
ตอนแรกป่าป๊ากับหม่าม๊ากะว่าจะตรวจอันหลังไปเลยเอาชัวร์ แต่ป้าหมอบอกว่า จะแอทมิทเลยก็ได้ ถ้าแอทมิท เราตรวจอันแรกไปก่อน
ค่าใช้จ่ายถูกกว่า
ถ้าเจอว่าเป็นจะได้ให้ยา ทามิฟูล ทานไปเลย
ก็เป็นอันว่า ชีวิตการนอน รพ.ครั้งที่ 2 จากการเจ็บป่วยของน้องอิงอุ่นก็เริ่มขึ้น
คราวนี้เราได้ห้อง 764 ซึ่งอยู่เฉียง ๆ กับห้องอาบน้ำเช็ดตัวน้อง ๆ
เลย
เมื่อมาถึงที่ห้องปรากฏว่าอิงอุ่นก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ยายยายและน้าดอย
ก็เอากระเป๋าเสื้อผ้าขนสัมภาระที่จำเป็นมาให้
แล้วหม่าม๊าก็ต้องให้คุณยายกลับไปเพราะกลัวจะติดเชื้อหวัดจากหลานรัก
หลังจากนั้นป่าป๊าก็ข้ามไปทำงานที่ช่อง 5 เราสองคนแม่ลูกก็เล่นกันอยู่ในห้องอย่างสนุกสนาน มีเจ้าหน้าที่โทรมาตามให้หม่าม๊าไปหาหมอ แต่ว่ายังไปไม่ได้หรอกนะ ต้องรอป่าป๊ามากลับมาเล่นกับอิงอุ่นก่อนจนเกือบ 11.30 ป่าป๊าก็กลับมา หม่าม๊าก็ไปตรวจวันนี้ได้ตรวจกับหมออายุรกรรม นพ.ทวิชฯ ป้าหมอขจรศรีให้เอาผลตรวจของน้องอิงอุ่นไปด้วย คุณหมอทวิชเลยไม่ต้องตรวจไรเพิ่มเลย จ่ายยามาให้หม่าม๊า 3 ตัว คือ Tamiflu , consinut และ rhinophen c ซึ่งสองตัวหลังทานแล้วจะง่วงนอน วันนี้ค่ายาแพงมากเลย 2,086 บาทแน่ะ ลดค่ายาไป 417 บาท แต่รวมค่าเหยียบแผ่นดิน (ค่าบริการทางการพยาบาล 100, ค่าบริการทางการแพทย์100, ค่าตรวจรักษากรณีผู้ป่วยนอกอีก 400) เบ็ดเสร็จวันนี้จ่ายไป 2,269 บาทพอดี ได้ยาเสร็จก็รีบขึ้นมาที่ห้อง
ระหว่างรอหม่าม๊า อิงอุ่นก็เล่นอยู่กะป่าป๊า อย่างสนุกสนาน เหมือนเด็กไม่ป่วยเลยครับ แต่อยู่ๆ ป่าป๊าก็ตกใจ แล้วไปบอกพี่พยาบาลว่า น้องอิงอุ่นตัวร้อนไข้ขึ้นวัดไข้ได้ตั้ง 37.7
มี 38 ด้วย ป่าป๊าก็เลยให้ขอพยาบาลเช็ดตัว
แต่พยาบาลบอกว่าทานยาเลยก็ได้
ทีนี้ล่ะความวุ่นวายเริ่มเกิดขึ้น
เพราะพอป้อนยาน้องอิงอุ่นก็อาเจียนยาออกมา
ส่วนพยาบาลที่มาใหม่ก็บอกว่าไข้ขึ้นอย่างนี้ต้องเอาไปเช็ดตัว (อ้าวก็ตอนแรกป่าป๊าก็ขอให้เช็ดตัวก่อนนี้หน่า) เลยวุ่นวายไปหมด น้องอิงอุ่นก็ร้องไห้ในขณะนี้ไข้ก็ขึ้น สูงที่สุดตั้งแต่เกิดมา ต่อมาพวกพี่ ๆ
พยาบาลและผู้ช่วยก็เอาน้องอิงอุ่นไปเช็ดตัว ทีแรกอิงอุ่นไม่ยอมเกาะหม่าม๊าแน่นเลย
พี่พยาบาลก็พยายามเช็ดตัวให้ แล้วก็บอกให้หม่าม๊าจับให้น้องนอนเลย ไม่งั้นเช็ดตัวได้ไม่เต็มที่
ไข้ก็จะไม่ลง หม่าม๊าตัดใจวางอิงอุ่นลงและถอยออกมา
2 ก้าว อยู่ในระยะที่ยังมองเห็น
แต่ระหว่างนั้นน้องอิงอุ่นก็ยังร้องเรียกหาแต่ หม่าม๊า หม่าม๊าดังตลอดเวลา
ถ้าใครมาอยู่ในเหตุการณ์จะรู้เลยว่า เวลาลูกเจ็บป่วย
พ่อแม่ป่วยแทนเองได้ก็คงทำไปแล้ว
เช็ดตัวได้สักพัก พี่พยาบาลก็ส่งน้องอิงอุ่นมาให้หม่าม๊า
ตอนนี้ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แต่หม่าม๊าสังเกตว่าน้องอิงอุ่นตัวสั่น ก็บอกพยาบาล
คราวนี้เกิดความอลหม่านขึ้นมาอีกครั้ง
ป่าป๊าก็อุ้มน้องอิงอุ่นแล้วบอกว่า พอแล้วก็ได้ เพราะตอนนี้น้องอิงอุ่นร้องไห้หนักขึ้นอีก แต่หม่าม๊าก็ไม่รู้จะทำยังไง ในแต่ใจคิดว่า
เราอยู่ รพ.ที่น่าจะดีที่สุดสำหรับลูกแล้ว ทุกคนในห้อง ณ
เวลานั้นก็ตั้งใจช่วยกันเต็มที่
มือไม้ขวักไขว่กันไปหมด
แล้วมีคนนึงขอเช็ดตัวน้องอิงอุ่นอีกรอบ
หม่าม๊าก็เลยขอให้ป่าป๊าส่งน้องอิงอุ่นให้พี่เค้าไป หม่าม๊ากับป่าป๊าแอบมีโกรธกันตอนนี้ด้วย
เนื่องจากเวลานั้นเราต่างคนต่างประเมินเหตุการณ์ต่างกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น
ด้วยความรักของป่าป๊าและหม่าม๊า ที่มีต่ออิงอุ่น ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี ป่าป๊าต้องรีบกลับไปทำงาน น้องอิงอุ่นก็ได้รับการเช็ดตัวอีกประมาณ 15
นาที ไข้ก็ลดลง เหลือ 36.8 ช่วงบ่ายถึงจะป่วย น้องอิงอุ่นก็ยังคงเล่นสนุกสนานเช่นเคย
แต่หม่าม๊าแอบกังวลใจ กลัวไข้จะขึ้นมาอีก ก็เลยวัดไข้น้องอิงอุ่นทุก ๆ 10
นาทีไปเลย มีหน้าแตกด้วยนะจะบอกให้ มีอยู่ครั้งนึงก็วัดที่หน้าผากแล้ว ก็ยังอยากวัดที่หู
ยังไม่พอใจ วัดที่คออีก
วัดที่รักแร้บ้างก็คงดี
ปรากฏว่าวัดที่คอ ได้อุณหภูมิ 37.8 อีกแล้ว ทำไงดีๆๆ รีบเลยค่ะ
รีบอุ้มลูกวิ่งไปที่เคาน์เตอร์พยาบาล ขอให้เค้าวัดไข้ให้ แถมบอกเค้าด้วยนะ
เมื่อกี้วัดได้เกือบ 38 แน่ะ พยาบาลเอาเทอร์โมมิเตอร์มาวัด ปรากฏผลดังนี้คร้าบบบบบบบบบบ คุณแม่
36.8 โหหหหหหหหห โล่งอกเลย
ถึงแม้จะหน้าแตกแต่ผลออกมาแบบนี้
ดีใจมากกว่าอยู่แล้นนนนนนนนน
หลังจากนั้นป่าป๊าก็ข้ามไปทำงานที่ช่อง 5 เราสองคนแม่ลูกก็เล่นกันอยู่ในห้องอย่างสนุกสนาน มีเจ้าหน้าที่โทรมาตามให้หม่าม๊าไปหาหมอ แต่ว่ายังไปไม่ได้หรอกนะ ต้องรอป่าป๊ามากลับมาเล่นกับอิงอุ่นก่อนจนเกือบ 11.30 ป่าป๊าก็กลับมา หม่าม๊าก็ไปตรวจวันนี้ได้ตรวจกับหมออายุรกรรม นพ.ทวิชฯ ป้าหมอขจรศรีให้เอาผลตรวจของน้องอิงอุ่นไปด้วย คุณหมอทวิชเลยไม่ต้องตรวจไรเพิ่มเลย จ่ายยามาให้หม่าม๊า 3 ตัว คือ Tamiflu , consinut และ rhinophen c ซึ่งสองตัวหลังทานแล้วจะง่วงนอน วันนี้ค่ายาแพงมากเลย 2,086 บาทแน่ะ ลดค่ายาไป 417 บาท แต่รวมค่าเหยียบแผ่นดิน (ค่าบริการทางการพยาบาล 100, ค่าบริการทางการแพทย์100, ค่าตรวจรักษากรณีผู้ป่วยนอกอีก 400) เบ็ดเสร็จวันนี้จ่ายไป 2,269 บาทพอดี ได้ยาเสร็จก็รีบขึ้นมาที่ห้อง
ตอนเย็นป่าป๊ามาก็มีน้อยใจหม่าม๊าบ้างนิดหน่อย
แต่หม่าม๊าไม่งอนป่าป๊าหรอก เข้าใจ
ป่าป๊ารักลูก รักอิงอุ่นมากๆๆๆ(จำไว้เลยนะลูก)
ไม่รู้ว่าจะมีผู้ชายซักกี่คนทำได้แบบป่าป๊า เห็นหน้าป่าป๊าตอนอิงอุ่นไข้ขึ้นแล้ว
หม่าม๊ายังกลัวอยู่เลย ป๊าหน้าตาซีเรียสมาก ๆ
แต่เอาเถอะ
ตอนนี้เราก็ต้องลุ้นกันต่อไปว่าอาการน้องอิงอุ่นจะเป็นอย่างไร ป่าป๊ากับหม่าม๊าก็เกี่ยวก้อยกันเหมือนเดิม ป่าป๊ากลับไปบ้านไปเอาของอีกนิดหน่อย
หม่าม๊าก็อยู่กับอิงอุ่นคอยลุ้นระทึกตัวเลขตอนวัดไข้ต่อไป (ถ้าเป็นคอหวย สงสัยจะเหมือน วันที่ 1 กับ 16
อ่ะ
เวลาคนมาวัดไข้ทีก็ชะเง้อมองตัวเลขเลย ว่าเลขที่ออกต่ำกว่า 37 มั้ย
ถ้าต่ำกว่าก็ถอนหายใจไป แต่ถ้าสูงกว่ายาลดไข้เลยคร้าบผม) สรุปว่า น้องอิงอุ่นต้องทานยา ทามิฟลู เช้า
เย็น
เวลามีไข้ก็ทานเทมปราแต่ถ้าไข้สูงตอนที่ 38 นั้น
หมอให้ทาน บูโน่ (เขียนถูกป่าวเนี่ย รู้แต่ว่าสีส้ม ๆ ทานแล้วอยู่ได้นาน 6 ชม.)
แล้วก็มียาแก้ไออีกหนึ่งตัว
ตัวหลังนี้ทานหลายครั้งแล้ว
การป่วยครั้งนี้ของน้องอิงอุ่นโชคดีอย่างนึง
ที่ไม่มีอาการเจ็บคอร่วมด้วย ทำให้ทานโจ๊กได้ดี ทานได้เยอะเกือบทุกมื้อเลย และก็ไม่ซึมด้วย วิ่งร่าเริงสนุกสนานกับการดูรถไฟฟ้า กับ
ดูม้าวิ่ง (พล.ม.๒) ได้ทั้งวัน
คืนแรกผ่านไปด้วยดี
พี่พยาบาลและผู้ช่วยมาวัดไข้ให้ทุกชั่วโมง
ผลคือ ไข้ไม่สูงนัก ไม่เกิน 37.5 ซักครั้งนึง วันรุ่งขึ้นก็ทำกิจวัตรเหมือนเดิม
วันนี้เป็นวันอาสาฬหบูชาด้วย
น่าเสียดายจังทุกปี เราเคยได้ไปถวายเทียนที่วัด แต่หม่าม๊าก็รอบคอบนิดนึง ในเมื่อทำเองไม่ได้
ก็โทรไปวานป้าพร แม่พี่มุกไข่อีกแล้ว ให้ช่วยหาเทียนให้และฝากทำบุญให้ด้วย (ย้ำด้วยว่า
อย่าลืมเขียนชื่อเราสามคนด้วยนะ) ซึ่งพี่พรก็ทำให้อย่างเรียบร้อย
ขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยเจ้า เดี๋ยวกลับบ้านต้องเอาตังค์ไปคืน เพราะเป็นเงินทำบุญ
ต้องเป็นของเราเองเป็นอันว่าเหตุการณ์ในวันทีก็ผ่านไปอีกวันนึงครับ แต่ยังไม่จบนะครับวันต่อมาก็ยังมีเรื่องตืนเต้นให้ป่าป๊ากะหม่าม้า วิ่งวุ่นอีก เหตุการณ์นั้นคืออะไรก็ค่อยอ่านต่อตอนหน้านะครับ
วันอาทิตย์ที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2555
สวัสดีครับ ทุกท่าน อิงอุ่นใกล้ 2 ขวบเข้าไปอีกเดือนนึงแล้วนะครับ วันที 6 ส.ค.55 นี้ก็จะหย่อน 2 ขวบไปแค่ 1 เดือนเดียวเท่านั้น เรื่องราวเดือนนี้ ที่จะเล่าให้ฟังเป็นเหตุการณ์น่าตื่นเต้นที่อิงอุ่นต้องเข้านอนในโรงพยาบาลเป็นครั้งที่ 2 นับตั้งแต่ลืมตามาดูโลกใบนี้นะครับ เชิญติดตามได้เลยครับ (อาจจะหลายตอนหน่อยนะคับ เพราะหม่าม้ามาช่วยถ่ายทอดด้วยครับ)
เหตุการณ์เริ่ม เมื่อวันเสาร์ที่ 28 ก.ค.55 ที่ผ่านมา หม่าม๊ากลับไปสอนหนังสือที่อยุธยาตามปกติ อ้อ! ป่าป๊าทำหน้าที่เป็นพลขับที่ดีและเป็นครูที่ยอดเยี่ยมของเด็ก ๆ เช่นเคย ระหว่างทางหม่าม๊าก็คิดถึงเพื่อนๆ ต่างวัยของหม่าม๊า ซึ่งเป็น แก็งค์ที่คบกันเพราะหม่าม๊าสอนลูก ๆ ของป้า ๆ กลุ่มนี้มา 10 กว่าปีแล้ว หม่าม๊าก็เลยโทรไปชักชวน เชื้อเชิญ บีบบังคับ ให้ทุกคนมาทานข้าวกัน ซึ่งสมาชิกที่มาได้ในวันนี้ได้แก่ ป้ารัตนา คุณแม่ของพี่บอย (พี่บอยไม่ได้มาวันนี้ เพราะขี่มอเตอร์ไซด์เอาคางไปวัดถนน) โกบอส แพทย์หนุ่มปี1 รูปหล่อ เจ๊แบมสาวงาม ต่อมาก็บ้านป้าพร แม่ของพี่มุกไข่และพี่ท้อป วันนี้มีแต่พี่มุกไข่เพราะพี่ท้อปไปเรียนพิเศษง่ะ และครอบครัวสุดท้าย ป้าเปิ้ลและพี่นีโน่ขวัญใจสาวๆ เราตกลงทานอาหารกันที่ร้านครัวแม่แตงกวา (ใน อ.เสนา คงมีร้านนี้ร้านเดียวล่ะลูกที่แม่ ๆ ทุกคนจะเลือกทานกัน เพราะมีอะไรรู้มั้ย ทุกคนบอกว่า เพราะมีแอร์ น้องอิงอุ่นจะได้ไม่โดนยุงกัด เห็นมั้ยใคร ๆ เค้ารักหนูกันขนาดไหน) ตอนเย็น หกโมงกว่าๆ ป่าป๊าหม่าม๊า และหนูน้อยอิงอุ่น ก็ไปสั่งอาหารรอป้า ๆ และพี่ๆ ทุกคนที่ร้าน ซักพักทุกคนก็มากันครบองค์ประชุม อาหารที่ทานกันวันนี้ก็หลายอย่างมาก ๆ หม่าม๊าชอบทานอาหารไทยอ่ะ แล้วอิงอุ่นล่ะครับ โตขึ้นจะชอบทานอาหารชาติไหน ไม่รู้แต่ตอนนี้ หม่าม๊ากะป่าป๊าเห็นหนูทานแต่โจ๊กทุกมื้อเลย น้ำซุปอีกด้วย ไม่เบื่อเลยครับ ระหว่างที่ทานกันไปก็พูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน (หม่าม้ากะป่าป๊าและป้าๆ คุยกัน อิงอุ่นวิ่งเล่น) จน 2 ทุ่มกว่า ๆ ก็ต้องล่ำลากันซะแล้ว คาดว่าเพราะทุกคนคงห่วงน้องอิงอุ่น เดี๋ยวจะนอนได้น้อย พอกลับมาถึงบ้าน ป่าป๊าก็พาน้องอิงอุ่นเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนหม่าม๊ารู้สึกไม่ค่อยสบายตัวขึ้นมาเฉย ๆ อยู่ ๆ ก็รู้สึกแสบคอเหมือนทานอาหารที่มีผงชูรสเยอะ แล้วก็จามเหมือนจะเป็นหวัด คืนนั้นก็ไม่คิดอะไรมาก คิดว่าเดี๋ยวก็คงจะหาย แต่ช่วงกลางคืนรู้สึกหนาว หนาวแบบสั่นๆ ขึ้นมาเฉยๆ ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไร แต่ด้วยความแข็งแรง และรูปร่างอันกำยำของหม่าม๊า ก็คิดอีกว่า เดี๋ยวเช้าคงหาย
พอช่วงเช้าวันนี้มีการวางแผนการกันเล็กน้อย ป่าป๊าต้องไปสอนหนังสืออีกตึกนึง ส่วนหม่าม๊า อิงอุ่นและยาย ๆ ได้รับมอบภารกิจสำคัญจากป่าป๊าให้ไปเฝ้าตึกใหม่ที่กำลังจะเปิด อีกอย่างหนึ่งคือ ป่าป๊าไม่อยากให้น้องอิงอุ่นไปอยู่ตึกที่นักเรียนเยอะ ๆ กลัวเรื่อง โรคมือ เท้า ปาก วันอาทิตย์นี้เราก็วิ่งเล่นกันในตึกใหม่อย่างสนุกสนาน อิงอุ่นเลยไม่ยอมนอน ตั้งใจจะรอป่าป๊ามากล่อมนอน ป่าป๊าก็สอนหนังสือกว่าจะเสร็จก็ประมาณบ่ายสองโมง หม่าม๊าก็บอกว่า เรากลับกทม.กันเร็วหน่อยเถอะ วันนี้มีสอบ กพ. ถ้ารอเย็นรถน่าจะติดหนัก ครอบครัวเราแวะทานอาหารที่ร้านสามเสนวิลล่ากัน แต่ปรากฏว่าทานได้นิดเดียว ก็เลยห่อกลับมาทานที่บ้าน ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาที่หม่าม๊าจะแสดงอาการไม่สบายออกมาแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยว่า พอกลับมาถึงบ้าน น้องอิงอุ่นอาบน้ำเรียบร้อย อยู่ ๆ หม่าม๊าก็รู้สึกเพลีย ๆ ขึ้นมาซะเฉย ๆ ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด แต่ก็อีกแล้ว คงไม่เป็นไร คืนนั้นก็นอนหนาว ๆ ปวดหัวตัวร้อน จามกันไป
จนเช้าวันจันทร์ต้องไปทำงาน แต่ก็รู้สึกว่าเรานี่ท่าจะไม่สบายแล้วนะ พอไปถึงที่ทำงานหม่าม๊าก็ไปทำงานตามปกติ แต่ซักพักรู้สึกไม่ค่อยดี อยากนั่งเฉย ๆ จังหวะดีที่ป่าป๊าโทรมาพอดี หม่าม๊าก็เลยอ้อนเลยว่า ใกล้เที่ยงแล้ว ไม่ฉะบาย อยากทานข้าวต้มร้อน ๆ ที่โรงเรียนเสธ ป่าป๊าแสนจะจัดดี ก็จัดให้ตามที่ขอ ก็ไปนั่งทานข้าวต้มหมูโดยมีป่าป๊านั่งดูคอยให้กำลังใจ (ไม่แย่งหม่าม๊าทาน อิๆๆ) พอทานเสร็จกลับมาทำงานตามปกติ แต่พอบ่ายแก่ ๆ หม่าม๊าก็ปวดหัว ตัวร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ก็พอดีที่วันนี้ป่าป๊ามีนัดตรวจกับคุณหมอชุมพลพอดี หม่าม๊ากับป่าป๊าก็เลยนั่งรถไป รพ.พระมงกุฎกันสองคน นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงเลย เพราะนานๆ จะได้ไปไหนกันสองต่อสอง (น้องอิงอุ่นใจดีเปิดโอกาสให้นะครับ) พอได้เวลาตรวจป่าป๊าตรวจเสร็จรับยาลดไขมันและใบตรวจเลือดมา ไม่รอช้าป่าป๊ารีบฟ้องหมอเลยว่า คนนี้ไม่สบาย ช่วยให้ยาด้วย คุณหมอชุมพลก็ไม่รอช้าด้วย ตรวจหม่าม๊า ฟังปอดหม่าม๊าด้วย แถมตอนตรวจเสร็จแอบกดพุงหม่าม๊าด้วยน๊า สงสัยจะติดใจพุงหยุ่น ๆ ของหม่าม๊า พอลงมารับยา หม่าม๊าก็ได้ยาอันเป็นยาพื้นฐานของคนที่เป็นหวัดทั่วไปพึงจะได้ เช่น พารา ยาแก้อักเสบ คลอเฟนิลามิน กลับมาบ้าน ทานข้าวแล้วก็ทานยา แต่คืนนี้หม่าม๊ากลายเป็นบุคคลน่ารังเกียจไปซะแล้ว ทุกคนลงความเห็นให้หม่าม๊าไปเข้าเขตกักกันโรค(นอนห้องคุณยายคนเดียว) ส่วนป่าป๊าต้องกลับไปเข้าเวรที่ช่อง 5 พอหม่าม๊ามาที่ห้องคุณยาย คืนนี้นอนไม่หลับเลย อาการปวดเนื้อปวดตัวเกิดขึ้นอีกแล้ว รู้สึกว่าตัวเองไข้ขึ้น จะออกไปข้างนอกก็เกรงใจยายยาย ได้ยินแต่เสียงน้องอิงอุ่นหัวเราะแว่ว ๆ แต่ก็ไม่รู้อะไร มีอาการหลับ ๆ ตื่นๆ ทั้งคืน พอเช้ามาลุกไม่ไหวเลย ก็เลยโทรไปลากับคุณลุง ผอ. ช่วงเช้าก็นอนทั้งวัน ก็รู้สึกดีขึ้นเป็นพัก ๆ พอช่วงบ่ายเริ่มสบายตัวขึ้นมาก ๆ ความซ่าส์ก็เริ่มมา หม่าม๊าก็เลยขับรถไปสุพรีมเลย จริง ๆ คือต้องมาโอนสตางค์เข้า ธ.ออมสิน เสร็จแล้วก็ซื้อหนังสือที่ร้าน ซีเอ็ด ได้หนังสือมาตั้งหลายเล่มแน่ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ กองทุน หุ้น การเขียน แอ๊ป ๆ อะไรประมาณนี้น่ะจ๊ะ ไม่รู้แอ๊บอะไรเหมือนกัน แต่หม่าม๊าว่าเอามาก่อนเหอะ มีประโยชน์กับป่าป๊าแน่ ๆ ป่าป๊าเป็นยอดมนุษย์เรื่องของเทคโนโลยี ตอนนั้นก็ยังไม่มีอาการอะไรอีก ขากลับหม่าม๊าแวะไปเซ็นงานที่ทำงาน พอกลับไปบ้าน อ้าว ไหงปวดหัวตัวร้อน ปวดตามกล้ามเนื้อร่างกายขึ้นมาอีกแล้วล่ะเนี่ย ช้านเป็นอะไรกันแน่เนี่ย ซักพักป่าป๊ากลับมา ก็บอกว่า ถ้ายังไม่ดีขึ้นจะพาไปหาหมอนะ หม่าม๊าได้ฟังดังนั้น ก็รีบตอบไปทันใด โอ๊ย ป๊าจ๋า ไม่เป็นไรมากหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาหมอที่ทำงานก็ได้ คืนนี้ก็หลับไปอย่างทรมานอีกคืน ทรมานคือ มันจะรู้สึกหนาว ๆ สั่น ๆ ปวดเมื่อยตามตัว ปวดหัวร่วมอีก ทำให้จะนอนก็นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายจนกว่ามันจะเช้า
เอาละ เหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ หม่าม๊าและอิงอุ่นต้อง มา check in ที่พญาไท กันแทนที่จะไป Centara ลาดพร้าวก็เริ่มขึ้นเมื่อเวลา 6 โมง 40 นาทีของวันพุธที่ 1 ส.ค.นั่นเองเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป สรุปแล้วหม่าม้าเป็นอะไร แล้วอิงอุ่นเกี่ยวข้องอย่างไร คอยติดตามตอนที่ 2 นะครับ ฉบับนี้ ไปก่อนนะครับ
เหตุการณ์เริ่ม เมื่อวันเสาร์ที่ 28 ก.ค.55 ที่ผ่านมา หม่าม๊ากลับไปสอนหนังสือที่อยุธยาตามปกติ อ้อ! ป่าป๊าทำหน้าที่เป็นพลขับที่ดีและเป็นครูที่ยอดเยี่ยมของเด็ก ๆ เช่นเคย ระหว่างทางหม่าม๊าก็คิดถึงเพื่อนๆ ต่างวัยของหม่าม๊า ซึ่งเป็น แก็งค์ที่คบกันเพราะหม่าม๊าสอนลูก ๆ ของป้า ๆ กลุ่มนี้มา 10 กว่าปีแล้ว หม่าม๊าก็เลยโทรไปชักชวน เชื้อเชิญ บีบบังคับ ให้ทุกคนมาทานข้าวกัน ซึ่งสมาชิกที่มาได้ในวันนี้ได้แก่ ป้ารัตนา คุณแม่ของพี่บอย (พี่บอยไม่ได้มาวันนี้ เพราะขี่มอเตอร์ไซด์เอาคางไปวัดถนน) โกบอส แพทย์หนุ่มปี1 รูปหล่อ เจ๊แบมสาวงาม ต่อมาก็บ้านป้าพร แม่ของพี่มุกไข่และพี่ท้อป วันนี้มีแต่พี่มุกไข่เพราะพี่ท้อปไปเรียนพิเศษง่ะ และครอบครัวสุดท้าย ป้าเปิ้ลและพี่นีโน่ขวัญใจสาวๆ เราตกลงทานอาหารกันที่ร้านครัวแม่แตงกวา (ใน อ.เสนา คงมีร้านนี้ร้านเดียวล่ะลูกที่แม่ ๆ ทุกคนจะเลือกทานกัน เพราะมีอะไรรู้มั้ย ทุกคนบอกว่า เพราะมีแอร์ น้องอิงอุ่นจะได้ไม่โดนยุงกัด เห็นมั้ยใคร ๆ เค้ารักหนูกันขนาดไหน) ตอนเย็น หกโมงกว่าๆ ป่าป๊าหม่าม๊า และหนูน้อยอิงอุ่น ก็ไปสั่งอาหารรอป้า ๆ และพี่ๆ ทุกคนที่ร้าน ซักพักทุกคนก็มากันครบองค์ประชุม อาหารที่ทานกันวันนี้ก็หลายอย่างมาก ๆ หม่าม๊าชอบทานอาหารไทยอ่ะ แล้วอิงอุ่นล่ะครับ โตขึ้นจะชอบทานอาหารชาติไหน ไม่รู้แต่ตอนนี้ หม่าม๊ากะป่าป๊าเห็นหนูทานแต่โจ๊กทุกมื้อเลย น้ำซุปอีกด้วย ไม่เบื่อเลยครับ ระหว่างที่ทานกันไปก็พูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน (หม่าม้ากะป่าป๊าและป้าๆ คุยกัน อิงอุ่นวิ่งเล่น) จน 2 ทุ่มกว่า ๆ ก็ต้องล่ำลากันซะแล้ว คาดว่าเพราะทุกคนคงห่วงน้องอิงอุ่น เดี๋ยวจะนอนได้น้อย พอกลับมาถึงบ้าน ป่าป๊าก็พาน้องอิงอุ่นเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนหม่าม๊ารู้สึกไม่ค่อยสบายตัวขึ้นมาเฉย ๆ อยู่ ๆ ก็รู้สึกแสบคอเหมือนทานอาหารที่มีผงชูรสเยอะ แล้วก็จามเหมือนจะเป็นหวัด คืนนั้นก็ไม่คิดอะไรมาก คิดว่าเดี๋ยวก็คงจะหาย แต่ช่วงกลางคืนรู้สึกหนาว หนาวแบบสั่นๆ ขึ้นมาเฉยๆ ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไร แต่ด้วยความแข็งแรง และรูปร่างอันกำยำของหม่าม๊า ก็คิดอีกว่า เดี๋ยวเช้าคงหาย
พอช่วงเช้าวันนี้มีการวางแผนการกันเล็กน้อย ป่าป๊าต้องไปสอนหนังสืออีกตึกนึง ส่วนหม่าม๊า อิงอุ่นและยาย ๆ ได้รับมอบภารกิจสำคัญจากป่าป๊าให้ไปเฝ้าตึกใหม่ที่กำลังจะเปิด อีกอย่างหนึ่งคือ ป่าป๊าไม่อยากให้น้องอิงอุ่นไปอยู่ตึกที่นักเรียนเยอะ ๆ กลัวเรื่อง โรคมือ เท้า ปาก วันอาทิตย์นี้เราก็วิ่งเล่นกันในตึกใหม่อย่างสนุกสนาน อิงอุ่นเลยไม่ยอมนอน ตั้งใจจะรอป่าป๊ามากล่อมนอน ป่าป๊าก็สอนหนังสือกว่าจะเสร็จก็ประมาณบ่ายสองโมง หม่าม๊าก็บอกว่า เรากลับกทม.กันเร็วหน่อยเถอะ วันนี้มีสอบ กพ. ถ้ารอเย็นรถน่าจะติดหนัก ครอบครัวเราแวะทานอาหารที่ร้านสามเสนวิลล่ากัน แต่ปรากฏว่าทานได้นิดเดียว ก็เลยห่อกลับมาทานที่บ้าน ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาที่หม่าม๊าจะแสดงอาการไม่สบายออกมาแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยว่า พอกลับมาถึงบ้าน น้องอิงอุ่นอาบน้ำเรียบร้อย อยู่ ๆ หม่าม๊าก็รู้สึกเพลีย ๆ ขึ้นมาซะเฉย ๆ ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด แต่ก็อีกแล้ว คงไม่เป็นไร คืนนั้นก็นอนหนาว ๆ ปวดหัวตัวร้อน จามกันไป
จนเช้าวันจันทร์ต้องไปทำงาน แต่ก็รู้สึกว่าเรานี่ท่าจะไม่สบายแล้วนะ พอไปถึงที่ทำงานหม่าม๊าก็ไปทำงานตามปกติ แต่ซักพักรู้สึกไม่ค่อยดี อยากนั่งเฉย ๆ จังหวะดีที่ป่าป๊าโทรมาพอดี หม่าม๊าก็เลยอ้อนเลยว่า ใกล้เที่ยงแล้ว ไม่ฉะบาย อยากทานข้าวต้มร้อน ๆ ที่โรงเรียนเสธ ป่าป๊าแสนจะจัดดี ก็จัดให้ตามที่ขอ ก็ไปนั่งทานข้าวต้มหมูโดยมีป่าป๊านั่งดูคอยให้กำลังใจ (ไม่แย่งหม่าม๊าทาน อิๆๆ) พอทานเสร็จกลับมาทำงานตามปกติ แต่พอบ่ายแก่ ๆ หม่าม๊าก็ปวดหัว ตัวร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ก็พอดีที่วันนี้ป่าป๊ามีนัดตรวจกับคุณหมอชุมพลพอดี หม่าม๊ากับป่าป๊าก็เลยนั่งรถไป รพ.พระมงกุฎกันสองคน นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงเลย เพราะนานๆ จะได้ไปไหนกันสองต่อสอง (น้องอิงอุ่นใจดีเปิดโอกาสให้นะครับ) พอได้เวลาตรวจป่าป๊าตรวจเสร็จรับยาลดไขมันและใบตรวจเลือดมา ไม่รอช้าป่าป๊ารีบฟ้องหมอเลยว่า คนนี้ไม่สบาย ช่วยให้ยาด้วย คุณหมอชุมพลก็ไม่รอช้าด้วย ตรวจหม่าม๊า ฟังปอดหม่าม๊าด้วย แถมตอนตรวจเสร็จแอบกดพุงหม่าม๊าด้วยน๊า สงสัยจะติดใจพุงหยุ่น ๆ ของหม่าม๊า พอลงมารับยา หม่าม๊าก็ได้ยาอันเป็นยาพื้นฐานของคนที่เป็นหวัดทั่วไปพึงจะได้ เช่น พารา ยาแก้อักเสบ คลอเฟนิลามิน กลับมาบ้าน ทานข้าวแล้วก็ทานยา แต่คืนนี้หม่าม๊ากลายเป็นบุคคลน่ารังเกียจไปซะแล้ว ทุกคนลงความเห็นให้หม่าม๊าไปเข้าเขตกักกันโรค(นอนห้องคุณยายคนเดียว) ส่วนป่าป๊าต้องกลับไปเข้าเวรที่ช่อง 5 พอหม่าม๊ามาที่ห้องคุณยาย คืนนี้นอนไม่หลับเลย อาการปวดเนื้อปวดตัวเกิดขึ้นอีกแล้ว รู้สึกว่าตัวเองไข้ขึ้น จะออกไปข้างนอกก็เกรงใจยายยาย ได้ยินแต่เสียงน้องอิงอุ่นหัวเราะแว่ว ๆ แต่ก็ไม่รู้อะไร มีอาการหลับ ๆ ตื่นๆ ทั้งคืน พอเช้ามาลุกไม่ไหวเลย ก็เลยโทรไปลากับคุณลุง ผอ. ช่วงเช้าก็นอนทั้งวัน ก็รู้สึกดีขึ้นเป็นพัก ๆ พอช่วงบ่ายเริ่มสบายตัวขึ้นมาก ๆ ความซ่าส์ก็เริ่มมา หม่าม๊าก็เลยขับรถไปสุพรีมเลย จริง ๆ คือต้องมาโอนสตางค์เข้า ธ.ออมสิน เสร็จแล้วก็ซื้อหนังสือที่ร้าน ซีเอ็ด ได้หนังสือมาตั้งหลายเล่มแน่ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ กองทุน หุ้น การเขียน แอ๊ป ๆ อะไรประมาณนี้น่ะจ๊ะ ไม่รู้แอ๊บอะไรเหมือนกัน แต่หม่าม๊าว่าเอามาก่อนเหอะ มีประโยชน์กับป่าป๊าแน่ ๆ ป่าป๊าเป็นยอดมนุษย์เรื่องของเทคโนโลยี ตอนนั้นก็ยังไม่มีอาการอะไรอีก ขากลับหม่าม๊าแวะไปเซ็นงานที่ทำงาน พอกลับไปบ้าน อ้าว ไหงปวดหัวตัวร้อน ปวดตามกล้ามเนื้อร่างกายขึ้นมาอีกแล้วล่ะเนี่ย ช้านเป็นอะไรกันแน่เนี่ย ซักพักป่าป๊ากลับมา ก็บอกว่า ถ้ายังไม่ดีขึ้นจะพาไปหาหมอนะ หม่าม๊าได้ฟังดังนั้น ก็รีบตอบไปทันใด โอ๊ย ป๊าจ๋า ไม่เป็นไรมากหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาหมอที่ทำงานก็ได้ คืนนี้ก็หลับไปอย่างทรมานอีกคืน ทรมานคือ มันจะรู้สึกหนาว ๆ สั่น ๆ ปวดเมื่อยตามตัว ปวดหัวร่วมอีก ทำให้จะนอนก็นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายจนกว่ามันจะเช้า
เอาละ เหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ หม่าม๊าและอิงอุ่นต้อง มา check in ที่พญาไท กันแทนที่จะไป Centara ลาดพร้าวก็เริ่มขึ้นเมื่อเวลา 6 โมง 40 นาทีของวันพุธที่ 1 ส.ค.นั่นเองเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป สรุปแล้วหม่าม้าเป็นอะไร แล้วอิงอุ่นเกี่ยวข้องอย่างไร คอยติดตามตอนที่ 2 นะครับ ฉบับนี้ ไปก่อนนะครับ
วันอังคารที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สวัสดีครับ ทุกคน
เหลืออีกแค่ 2 เดือนอิงอุ่นก็จะครบ 2 ขวบแล้วครับ แต่พอดีช่วงนี้ป่าป๊าไม่ค่อยว่างเลย บอกอิงอุ่นว่าจะมา update ข้อมูลเกี่ยวกับพัฒนาการของเดือนนี้ให้วันหลัง สำหรับวันนี้ป่าป๊าบอกว่า VDO แสดงความสามารถในการสือสารของ อิงอุ่นมาโชว์ก่อนแล้วกัน ป่าป๊าว่าอย่างนั้น จริงๆ ผมก็อ้อนป่าป๊าแล้วว่าให้เขียนไปเลย ป่าป๊าก็ไม่ยอม แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เอาแค่นี้ก่อนก็ได้ แล้วฉบับหน้าค่อยเล่าต่อนะครับ
วันอังคารที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2555
สวัสดีนะครับทุกท่าน อิงอุ่นครบขวบกับเก้าเดือน แล้วนะตรับ เมื่อวันที่ 6 ก.ค.55 อีก 3 เดือนก็จะครบ 2 ขวบแล้วครับ เดือนก่อนไม่ได้เล่าเรื่องพัฒนาการเลยนะครับ มาเล่าเดือนนี้แล้วกันนะครับ
ด้านร่างกายนะครับ ตอนนี้อิงอุ่นก็หนักได้ 13.2 กก.แล้วครับ ดูกราฟก็อยู่ในเกณฑ์บนคงเส้นคงวานะครับ
ส่วนฟันก็ขึ้นเพิ่มมาเป็น 12 ซี่แล้วครับ ตามภาพเลยครับ สังเกตที่วงกลมสีแดงไว้นะครับ เป็นฟันที่ขึ้นมาช้าครับ ป่าป๊ารออยู่ตั้งนาน เพราะความจริงฟันซี่นี้ต้องขึ้นมาเป็นซี่ที่ 8 นะครับ แต่มาช่าไปหน่อย จนป่าป๊านึกว่าจะหายไปซะแล้ว แต่มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาเลยนะครับ :)
ตอนนี้อิงอุ่นกินอาหารที่หม่าม้าทำทุกวันครับ อร่อยทุกวัน ส่วนใหญ่ก็เป็นอาหารที่ค่อนข้างเหลวนะครับพวกข้าวต้มเป็นต้น กินได้ครบ 3 มือ นมอีกวันละ 4 มื้อ กลางคืนอีกมื้อนึงด้วยนะครับ ถึงได้ตัวใหญ่ขนาดนี้
ด้านการเรียนรู้ ก็รู้ภาษามากขึ้นตามลำดับนะครับ ตอนนี้อิงอุ่นสามารถเข้าใจสี ได้ประมาณ 6 สีนะครับ ตัวเลข 1-10 แล้วก็ภาษามืออีกประมาณ 10 คำครับ ที่ว่ามาทั้งหมดไม่ได้พูดออกมาเป็นคำนะครับ แต่เป็นการชี้ล้วนๆครับ ป่าป๊ากะหม่าม้าก็รอครับว่าเมือไหร ท่าพวกนี้จะออกมาเป็นคำซักที่ ดูคลิปเป็นตัวอย่างก่อนนะครับ
เอาละครับฉบับนี้แค่นี้ก่อนนะครับ บายครับ
ด้านร่างกายนะครับ ตอนนี้อิงอุ่นก็หนักได้ 13.2 กก.แล้วครับ ดูกราฟก็อยู่ในเกณฑ์บนคงเส้นคงวานะครับ
 |
| นน.เมือ 21 เดือน ครับ 13.2 กก |
ด้านการเรียนรู้ ก็รู้ภาษามากขึ้นตามลำดับนะครับ ตอนนี้อิงอุ่นสามารถเข้าใจสี ได้ประมาณ 6 สีนะครับ ตัวเลข 1-10 แล้วก็ภาษามืออีกประมาณ 10 คำครับ ที่ว่ามาทั้งหมดไม่ได้พูดออกมาเป็นคำนะครับ แต่เป็นการชี้ล้วนๆครับ ป่าป๊ากะหม่าม้าก็รอครับว่าเมือไหร ท่าพวกนี้จะออกมาเป็นคำซักที่ ดูคลิปเป็นตัวอย่างก่อนนะครับ
เอาละครับฉบับนี้แค่นี้ก่อนนะครับ บายครับ
สมัครสมาชิก:
บทความ
(Atom)
บทความที่ได้รับความนิยม
-
เรียน คุณลุง-ป้า-น้า-อา-ย่า-ยาย-ปู่-ตา ฯลฯ วันนี้ผมจะมาเล่าที่มาของชื่อผมให้ ทุกๆท่านทราบนะครับ อันว่า "อิงอุ่น" มีที่มาจากวันท...
-
วันนี้อิงอุ่นจะมาเล่าต่อ ถึงคำทำนายของชื่อ ณชยศนันม์ นะครับ อย่างที่ได้เล่าให้ฟังไปแล้ว ชื่อ ณชยศนันม์ เกิดจากอักษร 3 ตัวในชื่อ+นามสกุลขอ...
-
ถึงป่าป๊า กะ หม่าม้า เป็นอันว่าอิงอุ่นได้ผ่านเดือนที่ 2 ไปด้วยดีแล้วนะครับ เพื่อเป็นการทบทวนความจำวันนี้หนูจะมาเล่าเหตุการณ์สำคัญในห้วง... -
สวัสดีครับ ลุงป้าน้าอาพี่น้อง ป่าป๊าและหม่าม้า ขอบคุณนะครับที่สอบถามอาการป่วยของอิงอุ่นอย่างต่อเนื่อง (เพราะอิงอุ่นดันไปเขียนไว้ตอนอายุ... -
ผ่านไปอีกเดือนนึงแล้วครับ 6 เม.ย.55 ที่ผ่านมาอิงอุ่นก็ครบรอบ 1 ขวบ 7 เดือนเป็นที่เรียบร้อย ขอบคุณ ลุง ป้า น้า อา และพี่ๆน้องๆ ที่ติดตามอิงอุ... -
เช้าวันพุธที่ 1 ส.ค.55 หม่าม๊ามีต้องไปซ้อมเป็นประชาสัมพันธ์เนื่องในวันสถาปนาหน่วย 6 ส.ค. ที่จะถึงนี้ แต่เมื่อตื่นขึ้นมาได้ยินป่...
